ترس و رویا در هفت سالگی (بخش اول)

ترس کودک ۷ ساله به خودش، به عوامل درونی اش و به اعمالش مربوط می شود. او آنقدر بهتر مکانیسم های رفتاری اش را کنترل می کند که می تواند خود را در آنجایی که کودک ۶ ساله از عهده نمی آمد، حفظ نماید.

کودک ۶ ساله به جلو می جهد و تعادلش را از دست می دهد، در حالی که کودک ۷ ساله قبل از چنین عملی تردید می کند. ترس ها و تشویش هایش فایده ای در بر دارد که حفظ کردن او می باشد. هرچند کودک ۷ ساله هنوز ترس های پایان نیافته ۶ سالگی را به دنبال دارد ولی او بر آنها به طور متفاوتی مسلط می باشد.
او ممکن است هنوز مایل باشد پدر و مادرش شب در خانه بمانند ولی قادر است یک بار که اولین «شوک» روحی اش برطرف شد، به رفتنشان تن در دهد.
کودک ۷ ساله را هم ترسو و هم شجاع می نامند. این واژه ها در رابطه با فقدان یا وجود داشتن یک کنترل داخلی است. ۷ سالگی سنی است که  اطرافیان می توانند روی بی باکی کودک حساب کنند ولی این بی باکی نیز به یک پشتیبانی اطرافیان نیاز داشته و تا وقتی که کودک در حرکت مناسبی وارد نشده، نمی توان آن را به حال خود گذاشت.

بسیاری از ترس های گذشته حالا برطرف شده اند: ترس از صندلی دندانپزشک ، ترس از شنا کردن در حالی که صورت داخل آب باشد یا ترس از وقتی که سرش را می شویند. کودک ۷ ساله کنترل بهتری روی تمام این وضعیت ها دارد، او از کاری که دندانپزشک می کند، اطلاع دارد و وقتی درد داشت می تواند دستش را برای خبر کردن بلند کند، او حالا می تواند نفس خود را زیر آب حبس نماید و دیگر آب قورت ندهد همانطور که قبلا این کار را می کرد، او گاهی ممکن است سرش را خودش بشوید با توجه به اینکه صابون داخل چشم هایش نشده و حرارت آب را هم تنظیم نماید؛ ولی گاهی وضعیت هایی وجود دارد که در مقابل آنها کودک ۷ ساله غافلگیر می شود، او نمی خواهد وضعیت های جدید را بدون دستیار و کمک تجربه کند.

او حتی ممکن است آنقدر از بازگشتن و رفتن دوباره به مدرسه بیم و هراس داشته باشد که تعطیلات بزرگ تابستانی اش را به هدر دهد، او از تکالیف شب خود هراسناک است زیرا نمی داند چگونه آنها را شروع کند، او می ترسد تهدید شده یا او را مسخره نمایند، او از تنبیه بدنی هراس دارد، او حتی ممکن است بترسد که مادرش او را شدیدا سرزنش نماید ، همانطور که معلم مدرسه کرده بود.
فضا و زمان در او احساس بر می انگیزاند، برایش پیش می آید که از جاهای بلند و مناظر دیدنی غیر معمول بترسد. او فکر می کند که زیرزمین ها از مخلوقات عجیب و اطاقهای زیر شیروانی از اشباح پر شده باشد. یک جاسوس ممکن است در کمدش مخفی شده باشد. سایه ها برایش شکل می گیرند و معنی دار می شوند، لباس هایش که روی صندلی قرار دارند در نظرش به صورت اشباح ترسناکی در نیمه تاریکی اطاق، جلوه می کند. او ممکن است از سایه خودش هم بترسد، هرچند که دوست دارد با جمع دوستانش به بازی تله گذاری و مخفی شدن بپردازد ولی ممکن است یکباره از تلف شدن در دام ، بترسد.